Vanmiddag heb ik een afspraak met Rita Krol. Om bij haar te komen rij ik door een prachtig natuurgebied. Jammer dat het nog geen voorjaar wil worden, want dan was de natuur nog mooier geweest. Bij het adres aangekomen zie ik dat er bewaking is d.m.v. een foto van de hond op het hek, maar gelukkig komt Rita me tegemoet en zegt dat ik door kan lopen.

Het is eind 1989, begin 1990 als Rita met kant in aanraking komt. Bij de plattelandsvrouwen (Vrouwen van Nu ) ontmoet Rita dames die kantklossen. Ook demonstreren de dames bij de rijwiel-4daagse in het dorp en bij Rita begint de interesse steeds meer toe te nemen. In Zeijen heeft Mevr. van Oudheusden een kamer ingericht voor het kantklossen en Hennie Geerts geeft daar les.

In 2 groepen wordt er les gegeven, beginners en gevorderden door elkaar. Het te maken werkstuk werd op les uitgelegd en thuis mocht je verder klossen. Eerst leert Rita de randjes en hoeken, daarna de kleedjes. 1 keer per 3 weken kreeg ze les.

In die tijd werd er alleen met wit geklost, vooral geen kleurtjes. Dat kan Rita zich nu niet meer voorstellen, want als ik de werkstukken bekijk is het witte garen nu uit den boze.

Alle werkstukken zijn keurig ingelijst, maar met kleurtjes geklost.                                                                                                                                                                                            

Russisch, Idria en Tourchon zijn de favoriete kanttechnieken die ze het meest klost. Al een aantal jaren heeft Rita geen les meer, maar de fijne en gezellige contacten zijn gebleven. Met een aantal dames gaat ze ook regelmatig naar workshops in de buurt. Zo is Beerta , Zuidlaren en de Doe-dag van Potkant elk jaar vaste prik.

Zo'n 2 jaar geleden heeft Rita zich aangemeld bij de kantkring Potkant, omdat ze van het damesgroepje hoorde dat het ten eerste gezellig is, maar ook dat elke maand een kantklospatroontje wordt aangeboden. Daar gaat ze, als het even kan, elke keer naar toe en tot op heden vind Rita het nog steeds gezellig. Alle dames hetzelfde patroon, maar geen werkstuk gelijk. Hoe mooi is dat.

Af en toe op stap om een tentoonstelling te bezoeken is ook leuk. Het werk van andere kringen bekijken en natuurlijk ideeën opdoen om het ook te klossen.

Ook een goed boek lezen of een fietstochtje maken met haar man als het mooi weer is, slaat Rita niet af.

Maar waar ze al jaren mee bezig is is de verzameling geboortekaartjes.

Rita neemt me mee naar haar kamer en ze laat vol trots de boeken zien, allemaal keurig genummerd en ondergebracht in categorieën: beertjes, kikkers, ooievaars enz. Het zijn meer dan 70.000 geboortekaartjes. De dubbelen worden geruild op ruilbeurzen en de mooiste kaartjes hebben een ereplaatsje in de vitrinekast. Ik kijk m'n ogen uit.... werkelijk prachtig.

Minie Dondorff