Wilma van den Broek

Het is een mooie voorjaarsdag als ik langs fleurige tulpenvelden fiets, op weg naar mijn afspraak met Wilma van den Broek. We zoeken een mooi plekje bij haar in de tuin. Wilma heeft wel tijd voor een afspraak want ze is vier weken geleden geopereerd aan haar knie. Rust en revalidatie beheersen haar dagprogramma.

Wilma is geboren in Drenthe en daar ziet ze haar moeder kantklossen. Ze vindt het zeer interessant, maar het duurt tot in het jaar 2000 voordat ze er zelf iets mee doet. De Familie van den Broek woont op dat moment in Warnsveld. Na lang rond kijken en vragen waar en bij wie ze kan leren lossen komt ze in Eefde bij Coby Poeze terecht. Groot is haar verbazing wanneer ze, tijdens een nachtdienst in het ziekenhuis, een collega treft die klosjes aan het opwinden is. Die nacht wordt haar veel verteld over kantklossen en de vele technieken.

Ze leert in twee jaar de grondbeginselen van tourchon en tule. Haar zus is op dat moment ook lessen gaan volgen en stiekem willen ze elkaar verrassen. De verrassing is groot als ze allebei iets voor de ander hebben geklost. Binche is volgens Wilma het mooist om te klossen.

In 2006 komt de Familie van den Broek in Assen wonen doordat haar man hier werk heeft gevonden. In 2007 leest Wilma over de eerste Potkant Open. Ze gaat er heen en wordt meteen lid van de vereniging.

De laatste jaren is Wilma als penningmeester verbonden aan Potkant. Nu haar opvolger bekend is vindt ze het een goed moment om binnenkort het financiële gedeelte over te dragen. Klossen blijft ze doen maar niet meer als verplichting om het voor te klossen voor de kringavonden.

Naast kantklossen heeft ze meer hobbies zoals weven, borduren, breien, spinnen, lezen, skeeleren, schaatsen, fitnessen en fietsen. Samen met haar man maakt ze lange fietstochten door Nederland. Klossen is niet altijd hoofdzaak, ook wel eens bijzaak.

Haar man geeft les aan beginnende molenaars. Wilma is vrijwilligster als molenaar bij de molen in Rolde. Totaal iets anders maar heel leuk om te doen. En in het Drentse seniorenorkest op de dwarsfluit spelen doet Wilma eveneens graag.

De laatste tijd houd Wilma zich bezig met Temari, een oude Japanse volkskunst om ballen te versieren. Met haar zussen heeft ze een workshop gevolgd en ze is er nu regelmatig mee bezig. De ene bal is nog niet af of ze bedenkt het patroon al voor de volgende. Toch ligt de kantklosvereniging Potkant haar na aan het hart en hoopt ze dat het nog jaren blijft bestaan.

Wilma hoopt nog wat jaren te kunnen klossen bij Potkant. De jaarvergadering vindt ze ieder jaar weer een spannende gebeurtenis. Melden zich er wel of geen nieuwe bestuursleden aan. Ze verbaasd zich er over dat er geen kandidaten zich aanmelden voor een bestuursfunctie voor maar 5 jaren.

Dientje Bakker en Minie Dondorff, oktober 2014.